เรื่องย่อ: ซีรีย์ไต้หวัน คูปองป่วนชวนปิ๊งรัก Why Why Love
ออกอากาศ ทุกวันจันทร์ – ศุกร์ เวลา 01.45 - 02.15 น. เริ่ม 5 ตุลาคม 2552 ทางไทยทีวีสีช่อง 3
นำแสดงโดย เฮ่อจินเสียง หยางเฉิงหลิน หวังฉวนอี จูดี้ เฉินเหยียนซี หวังเต้า
เก๋อเหว่ยหยู ซุนชิ่นเยี่ย เย่หมินจื้อ สี่สือหาว อีริก
แสงอาทิตย์สาดส่อง ลมฤดูร้อนโบกสะบัด เข้าไปในหน้าต่างซึ่งเป็นกระจกใส....
ถงเจียตี้และเสี่ยวหนันนั่งข้างหน้าต่าง เทียนไขยี่สิบเล่มถูกปักอยู่บนเค้กวันเกิดรสสตรอเบอรี่
ถงเจียตี้พนมมืออธิษฐานขอพรภายใต้แสงเทียน พรข้อแรก ขอให้ทุกคนที่ฉันรู้จักมีสุขภาพแข็งแรง ปลอดภัย เสี่ยวหนันได้ยินเช่นนั้นจึงแซวถงเจียตี้ว่าเป็นพรที่ธรรมดาเกินไป จากนั้นเสี่ยวหนันก็บอกให้ถงเจียตี้ขอพรข้อที่สองต่อไป พรข้อที่สอง สวรรค์ ฉันไม่ใช่คนละโมบโลภมาก ขอเพียงครอบครัวใช้หนี้หมดก็เพียงพอแล้ว เสี่ยวหนันได้ยินเช่นนั้นจึงกล่าวขึ้นมาว่าหนี้ที่บ้านเธอมากมายจริง ๆ สำคัญคือพรข้อที่สาม ถงเจียตี้ขอพรข้อที่สาม พรข้อที่สาม ขอให้ฉัน......เสี่ยวหนันได้ยินเช่นนั้นก็รีบพูดแทรกขึ้นมาว่าพรข้อที่สามห้ามพูดออกมา ถ้าหากพูดออกมาแล้วจะไม่สัมฤทธิ์ผล
ถงเจียตี้จับจ้องไปที่เสี่ยวหนันด้วยใบหน้าที่อมยิ้ม พรข้อที่สามขอมอบให้เสี่ยวหนัน
เสี่ยวหนันตะลึง พรข้อที่สามเป็นพรที่สำคัญที่สุด เหตุใดจึงยกให้คนอื่น วันเกิดของฉันเพิ่งผ่านไป เธอเก็บพรข้อนี้ให้ตัวเองเถิด ฉันขอพรเองได้
ถงเจียตี้และเสี่ยวหนันเป็นเพื่อนรักกันตั้งแต่มัธยมปลาย เนื่องจากฐานะครอบครัวของทั้งสองเหมือนกัน วันเกิดอายุยี่สิบซึ่งเป็นวัยที่กำลังเบ่งบาน สำหรับคนอื่นแล้วต่างมีความรักกัน แต่พวกเธอกลับต้องทำงานหนักเพื่อหาเงินจุนเจือครอบครัว ทั้งสองให้ความช่วยเหลือกันและกัน ให้กำลังใจกันและกัน เมื่อใดที่ไม่มีเงินก็กินข้าวกล่องเดียวกัน แต่หากเมื่อใดที่มีเงินก็จะนำเงินไปเก็บออม
ถงเจียตี้ไม่ได้มีทุกข์ที่ต้องหาเงินเพียงอย่างเดียว เธอต้องทนแม่ดุด่า น้องชายที่พิการตาบอด นอกจากนี้ยังมีอาที่คอยสร้างปัญหา ด้วยเหตุนี้เองทำให้เธอมีภาระที่หนักอึ้ง ไม่มีวันใดที่เธอสงบสุขเลย
มีเพียงเสี่ยวหนันที่รับรู้และช่วยแบ่งเบาภาระให้ถงเจียตี้
เสี่ยวหนัน ถ้าหากเธอไม่ให้ความช่วยเหลือ ป่านนี้ฉันต้องยอมแพ้ต่อโชคชะตาไปนานแล้ว ขอบคุณสวรรค์ส่งเธอมา ฉันไม่รู้ว่าจะขอบคุณเธออย่างไรดี มีเพียงพรวันเกิดเท่านั้นที่ฉันมอบให้เธอ
เมื่อเป็นเช่นนั้น ฉันขอพรอะไรก็ได้ใช่หรือไม่
แน่นอน พรข้อที่สามเป็นของเธอแล้ว เสี่ยวหนันมองออกไปนอกหน้าต่าง จากนั้นเสี่ยวหนันก็บอกถงเจียตี้ว่า เริ่มต้นนับตั้งแต่นี้แล้วกัน ชายคนที่สิบที่เดินผ่านหน้าพวกเราไป ขอให้เธอเดินไปขอหมายเลขโทรศัพท์ชายคนนั้น
ถงเจียตี้ไม่คิดว่าเสี่ยวหนันจะมาไม้นี้ เสี่ยวหนันบอกถงเจียตี้ว่าเธออายุยี่สิบปีแล้ว ในแต่ละวัน ถ้าไม่ทำงานก็ต้องมีปัญหารุมเร้า ผู้ชายดีๆถูกหญิงอื่นแย่งไปหมดแล้ว
เสี่ยวหนันโอบบ่าถงเจียตี้ นับแต่นี้เป็นต้นไป บทเรียนชีวิตสำหรับอายุยี่สิบของเธอคือความรัก เธอจะได้รู้จักความรักเสียที ถ้าไม่รู้จักความรัก ให้ไปหาเพลงอู่เยี่ยเทียนมาฟัง
เสี่ยวหนันมองนาฬิกา ระวัง....ไป
ถงเจียตี้พยายามขัดขวางเสี่ยวหนัน แต่เสี่ยวหนันกลับไม่ฟัง พรข้อที่สามฉันกำหนดเอง
ชายสวมใส่สร้อยคอทองคำ สักลายเต็มตัวเดินผ่านไป ถงเจียตี้ทอดถอนใจเมื่อชายคนนี้เป็นชายคนแรก เกมส์นี้ช่างลุ้นระทึกเสียเหลือเกิน
ชายคนที่เก้าเดินผ่านไป ถงเจียตี้และเสี่ยวหนันจับมือกันด้วยความตื่นเต้น เธอตื่นเต้นมากใช่หรือไม่ ต่อไปจะเป็นชายคนที่สิบ
เสี่ยวหนัน ชายคนที่สิบถ้าเป็นชายอ้วน.... ถงเจียตี้ยังไม่ทันพูดจบก็มีรถสองคันวิ่งผ่านหน้าพวกเธอไปด้วยความเร็วสูง จากนั้นก็มีรถตำรวจไล่กวดตามจับรถทั้งสองคันนั้น
เสี่ยวหนันและถงเจียตี้พากันวิ่งไปดูเมื่อได้ยินเสียงดังโครมขึ้นมา ....
รถทั้งสองคันนั้นจะแย่งกันไปเกิดหรืออย่างไร ในที่สุดก็เกิดอุบัติเหตุขึ้นมา หญิงสาวสองคนมองหน้ากันด้วยความสงสัย สิ่งที่ทั้งสองคนอยากรู้ว่าชายคนที่สิบเป็นใครกันแน่
ถงเจียตี้และเสี่ยวหนันพากันไปที่โรงพยาบาล ฮั่วเหยียนและฮั่วต๋าซึ่งเนื้อตัวเต็มไปด้วยผ้าพันแผลอยู่ในห้องฉุกเฉินของโรงพยาบาล คนทั้งสี่จับจ้องกันและกัน เหตุใดจึงเป็นพวกเขาและพวกเธอ
ย้อนกลับไปเมื่อสามเดือนก่อน งานกาชาดถูกจัดขึ้นโดยห้างสกุลฮั่ว ลูกโป่งลอยเต็มท้องฟ้า คนจำนวนมากพากันมาร่วมงาน
ถงเจียตี้และเสี่ยวหนันไม่ได้วางแผงขายของแต่อย่างใด ทั้งสองมีเพียงกล่องจับรางวัลเท่านั้น สลากที่จับขึ้นมานั้นไม่ใช่รางวัล แต่กลับเป็นการให้บริการ
เสี่ยวหนันรับผิดชอบให้บริการผู้หญิง ส่วนถงเจียตี้รับผิดชอบให้บริการผู้ชาย
เสี่ยวหนันเรียกลูกค้าเก่ง ถงเจียตี้ทำได้ทุกอย่างไม่ว่าเป็นงานบ้าน หรือแม้แต่ตัดผมก็ทำได้
ฮั่วเหยียนและฮั่วต๋าทายาทรุ่นที่สองของสกุลฮั่วพากันเดินตรวจตามร้านต่างๆ
ให้บริการด้วยใจ อะไรก็ทำได้ เสี่ยวหนันถือกล่องจับรางวัลตะโกนร้อง
ฮั่วต๋าเดินผ่านมา ขณะที่ฮั่วต๋ากำลังจะล้วงเข้าไปในกล่องก็ถูกเสี่ยวหนันร้องห้าม คอยเดี๋ยว ผู้ชายต้องจับกล่องใบนั้น ฮั่วต๋าหยิบสลากใบหนึ่งจากกล่องของถงเจียตี้ สลากใบนั้นเขียนว่าแลกใช้บริการหนึ่งสัปดาห์เป็นเงินเจ็ดพันเหรียญ ถงเจียตี้กล่าวขอบคุณฮั่วต๋า
ฮั่วต๋าจ้องมองไปที่สลากและถงเจียตี้ ช่างไร้สาระเสียเหลือเกิน ฮั่วต๋าวางสลากลงบนโต๊ะ จากนั้นก็นำเงินเจ็ดพันเหรียญใส่กล่อง ฮั่วต๋าจากไปโดยไม่ขอรับบริการ
ถงเจียตี้เห็นเช่นนั้นจึงวิ่งตามไป ไม่ได้ พวกเราจะรับเงินมาเปล่าๆไม่ได้
ฮั่วต๋าจับจ้องไปที่ถงเจียตี้ด้วยความฉงนท์ว่ามีคนมอบเงินให้ก็ไม่ยอมรับ ถ้าเป็นร้านค้าอื่นก็พากันยิ้มร่าแล้ว ฮั่วต๋าบอกถงเจียตี้ว่าไม่ต้องการใช้บริการ ถงเจียตี้หยิบสลากใส่มือฮั่วต๋า ไม่รับบริการก็แล้วไป แต่ขอให้เก็บสลากนี้เอาไว้
เดิมทีฮั่วต๋าก็ไม่อยากเก็บสลากเอาไว้ แต่เมื่อเห็นฮั่วเหยีนและเหยียนซูกำลังเดินมา ฮั่วต๋าก็รีบนำสลากเก็บใส่กระเป๋าทันที จากนั้นก็รีบเดินจากไป เหยียนซูร้องเรียกฮั่วต๋า ทำให้ฮั่วต๋าต้องหยุดรอ
เหยียนซูจับได้สลากคุ้มครอง เหยียนซูหยอกฮั่วเหยียนว่าจะให้คุ้มครองฮั่วเหยียน ฮั๋วต๋าซึ่งอยู่ข้างๆรู้สึกอึดอัดมาก
ฮั่วเหยียนก็จับสลากเช่นเดียวกัน แต่สลากที่ฮั่วเหยียนจับได้คือ แลกความรัก สามหมื่นเหรียญ
ความรักแลกกันได้ด้วยหรือ ฮั่วเหยียนจ้องมองสลากด้วยความสงสัย เสี่ยวหนันยืนยันว่าสลากทุกใบที่หยิบขึ้นมา สามารถให้บริการได้ เหยียนซูฉงนท์ ความรักแลกกันได้ด้วยหรือ
ถงเจียตี้หยิบสลากของฮั่วเหยียนมาดู สลากเขียนคำว่าแลกความรักด้วยลายมือของเสี่ยวหนัน
นึกไม่ถึงว่าร้านค้ายังสามารถหาแฟนได้อีกด้วย ยิงนกนัดเดียวได้ถึงสองตัว
ถงเจียตี้จ้องเสี่ยวหนันด้วยความโกรธ โดยที่เธอไม่รู้จะทำอย่างไรดี
ฮั่วเหยียนหัวเราะ จากนั้นก็เขียนเช็คฉบับหนึ่งส่งให้ เงินยินดีจ่าย แต่ความรักต้องดูแลเอง
เหยียนซูพึงพอใจคำพูดของฮั่วเหยียนยิ่งนัก ถงเจียตี้และเสี่ยวหนันพากันมองคนทั้งสามเดินจากไป
โชคดีที่สลากถูกเจ้าชายหยิบได้ เสี่ยวหนัน ช่างหาเรื่องเสียจริงๆ ใครว่าหาเรื่อง น่าเสียดายเหลือเกินที่ปล่อยให้เจ้าชายหลุดลอยไป
ถงเจียตี้หยิบเช็คขึ้นมาดู บนเช็คมีลายเซ็นฮั่วเหยียนปรากฏอยู่ ถงเจียตี้จ้องมองด้วยความหวัง
แต่สิ่งที่ถงเจียตี้รู้แก่ใจก็คือเธอไม่ใช่เจ้าหญิง
หลังจากที่งานกาชาดผ่านพ้นไป พวกเขาอยู่กันคนละโลก ไม่มีโอกาสได้พบกันอย่างแน่นอน นึกไม่ถึงว่าสวรรค์ได้ลิขิตให้พวกเขาได้พบกันอีกครั้ง ทั้งสองคน ใครเป็นคนขับรถ ฮั่วเหยียนและฮั่วต๋ามองหน้ากันโดยไม่ตอบคำถาม
เสี่ยวหนันกลับถามจี้เพื่อคาดคั้นเอาความจริงจากคนทั้งสอง เสียวหนัน แล้วก็แล้วกันไปเถิด ถงเจียตี้ร้องทัก
พวกเธอสองคนเป็นผู้หญิงที่น่ารำคาญเสียเหลือเกิน สำคัญมากเพียงใดถึงต้องการรู้ว่าพวกเราสองคนใครเป็นคนขับรถ เสี่ยวหนันตอบด้วยความนิ่มนวลว่าใช่ พวกคุณทั้งสองคน ใครเป็นชายคนที่สิบกันแน่
ฮั่วต๋าได้รับบาดเจ็บที่ขาต้องเข้าเฝือก ฮั่วเหยียนฟกช้ำดำเขียวเท่านั้น เหยียนซูมาถึงห้องฉุกเฉิน เธอก็ตรงรี่เข้าหาฮั่วเหยียนด้วยความเป็นห่วง
ใจของฮั่วต๋าเจ็บปวดยิ่งกว่าบาดแผลที่ขาเสียอีก ฮั่วต๋ามอบหมายเลขโทรศัพท์ให้ถงเจียตี้
คุณต้องเป็นชายคนที่สิบอย่างแน่นอน คุณเป็นคนขับรถแน่นอนถึงได้รับบาดเจ็บที่ขาเช่นนี้
ถงเจียตี้ได้รับโทรศัพท์ ฮั่วต๋าหยิบสลากที่เขียนว่าแลกใช้บริการหนึ่งสัปดาห์ออกมา จากนั้นก็มอบให้ถงเจียตี้
ฮั่วเหยียนเห็นพฤติกรรมของฮั่วต๋า จึงอดสงสัยไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่
เธอรับเงินฉันแล้ว ฉันขอรับบริการไม่ได้หรืออย่างไร ฮั่วต๋าชี้ไปที่ขา โดยต้องการคนดูแล
รุ่งขึ้น ถงเจียตี้ไปที่บ้านสกุลฮั่วด้วยจิตใจที่อยากดูแลฮั่วต๋า แต่เธอกลับถูกฮั่วต๋ากลั่นแกล้งสารพัด สำหรับถงเจียตี้ไม่มี วันใดที่เลวร้ายกว่านี้อีกแล้ว
ฮั่วต๋าซึ่งแอบหลงรักเหยียนซูมานานแล้ว หลังจากที่ฮั่วเหยียนปรากฏตัวขึ้นมา เหยียนซูก็มีใจให้ฮั่วเหยียน ทำให้ฮั่วต๋าต้องสูญเสียเหยียนซูไป
ฮั่วต๋าทำได้เพียงใช้มิตรภาพปกปิดความรักที่มีต่อเหยียนซู ฮั่วต๋าเจ็บปวดเมื่อเห็นฮั่วเหยียนไม่ได้รับรู้ถึงความรู้สึกที่ เหยียนซูมีให้ สิ่งที่เลวร้ายคืออุบัติเหตุที่เกิดขึ้นได้ทำลายความฝันในการเป็นนักแข่งรถของฮั่วต๋า สำหรับฮั่วต๋าแล้ว ช่างเป็นความเจ็บปวดที่ยากจะบรรยาย
เนื่องจากต้องดูแลฮั่วต๋า ทั้งยังต้องทำงานที่ห้างสรรพสินค้าอีกด้วย ฮั่วเหยียนจึงเมตตาส่งเธอกลับบ้าน หลังจากที่ถงเจียตี้ได้พูดคุยกับสองพี่น้องสกุลฮั่วแล้ว ทำให้เธอพบว่าสองพี่น้องคิดอย่างไรต่อกัน
ที่แท้มีสาเหตุมาจากเธอนั่นเอง เธอคนนั้นก็คือเหยียนซู เธอที่ทำให้สองพี่น้องต้องผิดใจกัน
แม้ว่าถงเจียตี้ถูกฮั่วต๋าใช้งานสารพัด แต่เธอก็ไม่ปริปากบ่น ถงเจียตี้พบว่าฮั่วต๋าต้องการเป็นที่สนอกสนใจ เหมือนเด็กที่ต้องการความรัก ราวกับว่าถงเจียตี้สัมผัสได้ถึงความอ้างว้างที่ซุกซ่อนอยู่ในใจของฮั่วต๋า
ก็สมควรแล้วที่เหยียนซูไม่ให้ความสำคัญกับคนที่น่ารำคาญเช่นฮั่วต๋า เหยียนซูไม่ได้ตาบอด เธอเลือกฮั่วเหยียนก็ถูกต้องแล้ว ถงเจียตี้ เธอพูดอะไร เธออย่าคิดว่าเธอไม่มีสมอง ฉันจะเห็นใจเธอเช่นนั้น
ทุกครั้งที่ถงเจียตี้และฮั่วต๋าทะเลาะกันนั้นมีสภาพเหมือนคนปัญญาอ่อนทะเลาะกับคนไร้สาระ
ฮั่วต๋าซึ่งเอาแต่ใจตัวเองนั้น แรกเริ่มเดิมทีนั้นก็ไม่ถูกชะตาถงเจียตี้สักเท่าใดนัก แต่นานวันเข้า ไม่รู้ด้วยสาเหตุใด ความรู้สึกที่ฮั่วต๋ามีต่อถงเจียตี้นั้นเก็เปลี่ยนไป ถงเจียตี้มีความสำคัญต่อฮั่วต๋ามากขึ้นทุกที
หนึ่งสัปดาห์สำหรับการให้บริการของถงเจียตี้กำลังจะหมดลง ฮั่วต๋าจับจ้องไปที่ถงเจียตี้ซึ่งกำลังเก็บกวาดทำความสะอาดบ้านซึ่งวันนี้เป็นวันสุดท้ายของการทำงานของเธอ ก่อนที่ถงเจียตี้จะจากไปนั้น ฮั่วต๋ารู้สึกอาลัยอาวรณ์ไม่อยากให้ถงเจียตี้จากไป ฮั่วต๋านำเฝือกที่ถอดออกมาแล้วนำกลับไปใส่ดังเดิม โดยอ้างว่ายังไม่หายดี ขอให้ถงเจียตี้อยู่ดูแลต่อไป แต่นึกไม่ถึงว่าถงเจียตี้กลับจากไปโดยไม่ใยดี
ความสัมพันธ์ของถงเจียตี้กับสองพี่น้องสกุลฮั่ว เดิมทีควรจะสิ้นสุดลงเพียงเท่านี้ แต่สวรรค์กลับเพิ่งลิขิตให้เริ่มต้น
บ้านของถงเจียตี้ถูกตามทวงหนี้ แม่ของถงเจียตี้พาเจียฮุยหลบหนีลงใต้ ทำให้ถงเจียตี้ต้องอยู่ที่ไทเปตามลำพัง หลังจากที่ต้องเผชิญมรสุมมากมาย ในที่สุดเธอก็มีที่ซุกหัวนอน
อาของถงเจียตี้เข้าใจผิดถึงความสัมพันธ์ของถงเจียตี้กับสองพี่น้องสกุลฮั่ว ดังนั้นจึงใช้เรื่องนี้แสวงหาผลประโยชน์ อาของถงเจียตี้แอบถ่ายรูปถงเจียตี้และฮั่วต๋าเอาไว้ จากนั้นก็นำรูปถ่ายไปรีดไถฮั่วเหยียน ฮั่วเหยียนโกรธมากที่ถูกรีดไถ ทำให้ฮั่วเหยียนเข้าใจผิดคิดว่าการที่ถงเจียตี้ใกล้ชิดกับฮั่วต๋านั้นมีเป้าหมายที่เงิน ด้วยเหตุนี้เองจึงทำให้ฮั่วเหยียนดูถูกเหยียดหยามถงเจียตี้ต่อหน้าผู้คน
เมื่อเห็นถงเจียตี้ในสภาพที่เศร้าโศกเสียใจ นับเป็นครั้งแรกที่ฮั่วต๋าทำบางอย่างเพื่อถงเจียตี้ ฮั่วต๋าช่วยสลายความเข้าใจผิดที่ฮั่วเหยียนมีต่อถงเจียตี้ ถงเจียตี้ได้ช่วยค้นหาก้นบึ้งของหัวใจให้ฮั่วเหยียน ทำให้ฮั่วเหยียนรู้ว่าอะไรคือสิ่งที่เขาเสาะแสวงหา สำหรับฮั่วเหยียนแล้ว ไม่สามารถเสาะแสวงหาความเป็นตัวเองจากบ้านสกุลฮั่วได้เลย แต่เมื่อใกล้ชิดกับถงเจียตี้ ฮั่วเหยียนกลับสัมผัสได้ถึงความอบอุ่น ฮั่วเหยียนคิดใคร่ครวญถึงความสัมพันธ์ของเขากับเหยียนซูขึ้นมา....
คนหนึ่งเป็นเจ้าชายที่มีรักแท้ ส่วนอีกคนเป็นชายพิการเจ้าอารมณ์
โดยตรรกวิทยา ถงเจียตี้สามารถเลือกได้โดยไม่ต้องลังเล
แต่นึกไม่ถึงว่ากลับเป็นการสร้างความลำบากให้ถงเจียตี้เป็นอันมาก
