เวลคัมรับวอก“a day” ฉบับติสต์ “ศิลปินอินเชียงราย”

เวลคัมรับวอก“a day” ฉบับติสต์ “ศิลปินอินเชียงราย”



a dayเริ่มเล่มแรกปีวอก ตอกย้ำนำเสนอศิลปะการใช้ชีวิตและวิธีคิดของศิลปินหลายเจนในเชียงราย เมนคอร์สน่าสนใจว่าด้วยศิลปินในเชียงรายที่ทำงานต่างรูปแบบหลากหลายกันไป อาทิสมลักษณ์ ปันติบุญ, พุทธรักษ์ ดาษดา, วาทิตย์ เสมบุตร,จิตนารถ พิชัยยา, ทนงศักดิ์ ปากหวาน, มานิตย์ กันทะสัก, เสงี่ยม ยารังษี, นิตยา ตามวงค์, ธนกิต พรหมอยู่, ตวงพร ปฏิปทาพานิชย์, บู้ซือ อาจอโดยเรื่องราวในผลงานสะท้อนวิธีคิดการใช้ชีวิตได้อย่างมีหลักคิดติดตามอ่านเต็มๆ ในa day 185 ฉบับศิลปินเชียงราย

บทสัมภาษณ์เล่มนี้มีดีที่ ไข่มุก The Voice Season 4 / แฮม วันวิสข์ เจ้าของเพจทีมนั่งรถไฟกับนายแฮมมึน / วงหมอลำที่ทำให้คนทั่วโลกเต้นตามอย่าง Paradise Bangkok / อัศวิน โรจน์เมธาทวี เจ้าของ เทพบาร์ บาร์วัฒนธรรมสุดเก๋ / ปากกาของนักเขียน มันดา เอช / ศิลปินเครื่องปั้นดินเผาคนสำคัญ สมลักษณ์ ปันติบุญ / ปิดท้ายด้วยไฮไลต์พาทัวร์รถไฟท้องถิ่น Isumi Railway พูดคุยกับ โทะริซึกะ อะกิระ ประธานกรรมการบริหารบริษัทที่ปลูกปั้นรถไฟด้วยความคิดสร้างสรรค์ ส่วนคอลัมน์อื่นๆ ที่อยากแนะนำ มีเรื่องหนังสือขายดิบขายดีของ Ladybird Books สำนักพิมพ์เด็กสุดคลาสสิกของอังกฤษที่ฉลองครบรอบ 100 ปีแบบแหวกขนบ เอาหนังสือสอนเด็กของตัวเองมาล้อเลียนกลายเป็นหนังสือสอนผู้ใหญ่แบบสุดห่ามและฮา / Paris Little Belt ทางรถไฟสายวงแหวนรอบปารีส พื้นที่ประวัติศาสตร์ที่กลายเป็นพื้นที่สีเขียวของคนเมือง / พิพิธภัณฑ์วิทยาศาสตร์ในลอนดอนที่ชวนคนมาสวมบทบาทเป็นแมลงสาบ!

นอกจากนี้ยังแถมฟรีการ์ตูนเล่มหนาว่าด้วยความรู้คู่ความสนุกชุด“ENERGY EUREKA พลังงานท้าทดลอง” ของแชมป์วาดการ์ตูนสุดเจ๋งในประเทศไทยจากโครงการ “PTT COMIC CONTEST ปี 5”
ช้อป “a day”ได้ที่แผง ไอแพด และออนไลน์ที่ www.godaypoets.com

ทรงกลด บางยี่ขัน บรรณาธิการบริหาร zcongklod@yahoo.co.uk

สอบถามเพิ่มเติม อ้อ สาวิตรี PR. 0863389448 / www.facebook.com/adaymagazine

นิตยสาร a day 185 ฉบับ “ARTISTS IN CHIANG RAI” หลากหลายมุมมองของศิลปินเชียงรายที่สะท้อนวิธีคิดและศิลปะการใช้ชีวิตได้อย่างน่าสนใจใคร่รู้....


งานศิลปะที่เห็นในภาพ ใครหลายคนอาจมองว่าเป็นงานแนว abstract ที่เข้าใจยาก แต่ที่จริงงานสีขาวดำของ อู๋-วาทิตย์ เสมบุตร เป็นงานถ่ายทอดความรู้สึกและพลังที่เขาได้รับจากธรรมชาติ ถ้าได้เห็นที่ทำงานในสวนซึ่งปลูกทั้งลิ้นจี่ สับปะรด กระท้อน ของครอบครัวเขาแล้ว เราจะไม่แปลกใจเลยที่งานของเขาดูมีพลังบางอย่างแฝงอยู่

"งานผมส่วนใหญ่เป็นการลดทอนจากธรรมชาติ เหมือนเป็นการบันทึกห้วงเวลาที่ผมรับรู้จากธรรมชาติสู่ความรู้สึก ล้วนนำมาผ่านกระบวนการแสดงออก เราเป็นมนุษย์ครับ เราอ่อนไหวกับสิ่งเหล่านี้ บางทีธรมชาติก็สวยงาม ทำให้เราเพลิดเพลิน แต่เมื่อถึงคราวดุร้าย เราก็กลัวมันเลยนะครับ ถ้าพูดถึงเรื่องธรรมชาติ เขาจะเอาเราไปเมื่อไหร่ก็ได้"


รูปภาพสวยๆ ที่เห็นนี้ ศิลปินสาวผู้อยู่บนปกอะเดย์เล่มศิลปินเชียงรายเป็นคนวาดเองอิ๋ม-พุทธรักษ์ ดาษดา เป็นช่างเขียนภาพประจำมหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย เธอวาดภาพดอกไม้และธรรมชาติมากมาย โดยรู้สึกว่าตัวเองเป็นเหมือนนกตัวเล็กๆ ที่ชอบเรียนรู้และรู้สึกอัศจรรย์กับความงามของธรรมชาติเสมอ สิ่งพิเศษคือเธอชอบเขียนภาพอะไรที่ร่วงโรยแล้ว จำพวกใบไม้แห้ง หรือฝักเมล็ดต่างๆ ซึ่งมีความหมายบางอย่างซ่อนอยู่ในนั้น

"เราไม่ได้คิดว่าเราไปทำงาน แต่ไปเรียนรู้อะไรสักอย่างหนึ่ง เรียนรู้สิ่งที่มันจริง มันสวยงาม จากนั้นก็เรียนรู้สิ่งที่ร่วงโรยไป ตั้งแต่เกิดจนถึงขั้นตอนสุดท้ายของมัน เราชอบตั้งแต่ต้นจนจบ เราอยากเขียนสิ่งที่ไม่งามให้งาม ให้คนได้รู้สึกด้วย"


"เราอยากทำเสื้อผ้าที่จำเป็นกับชีวิต อยากเอาทุกอย่างที่ยุ่งยาก รายละเอียดที่ฟุ้งเฟ้อออกไปให้หมด แต่มันยากมากเลยนะ สิ่งที่ยากที่สุดของการทำเสื้อผ้าคือการทำให้มันคลาสสิก แต่นั่นคือเสื้อผ้าในฝันที่เราอยากทำ"
ไผ่-จิตนารถ พิชัยยา เจ้าของแบรนด์เสื้อ NARATA boutique studio แห่งเชียงราย เล่าให้เราฟัง เธอออกแบบและตัดเสื้อด้วยตัวเองทุกขั้นตอน ใครชอบงานที่มีผ้าพื้นถิ่นผสม ไม่ตามแฟชั่น แต่ออกแบบเพื่อคนใส่คนนั้นจริงๆ อ่านเรื่องราวของไผ่ได้ใน


"ดินเขาเหมือนแมว คุณต้องมีวิธีจะนำเขาออกมาในแบบที่เขาเป็นให้คุณได้ดี มันไม่มีหรอก ดินที่ไม่ดี มีแต่เราใช้เขาไม่ถูก เรารู้สึกว่างานพวกนี้สอนเรา เหมือนปลูกต้นไม้ ปลูกตรงนี้ต้นไม้ไม่ชอบ มันก็ตาย เราไม่มีทางรู้จนกว่าเราจะปล่อยให้มันอยู่ตรงนี้ จะไม่เห็นวันนี้พรุ่งนี้ จนกว่าเวลาจะผ่านไป เซรามิกก็คล้ายกัน มันทำให้เราเรียนรู้ที่จะรีรอ"

นี่เป็นบทสัมภาษณ์ที่เข้มข้นครั้งหนึ่ง เพราะกว่า หยิน-ตวงพร ปฏิปทาพานิชย์ จะได้มาทำเซรามิกแบรนด์ Linger Pottery Studio ชีวิตของเธอผ่านการเริ่มต้นใหม่มาหลายต่อหลายครั้ง ชีวิตที่คลุกเคล้าทั้งความเจ็บปวด เสียงหัวเราะ และความรัก ถ่ายทอดออกมาผ่านบทสนทนา ประสบการณ์ของเธอไม่ได้ราบรื่นสวยหรู แต่ฟังแล้วมีกำลังใจที่จะมีชีวิตอยู่ชะมัด


มุมทำงานเครื่องประดับของครอบครัวพรหมอยู่ เป็นอีกภาพที่เรารู้สึกชื่นชอบ บอล-ธนกิต พรหมอยู่ ลูกชายของบ้านจะนั่งทำงานที่มุมนี้ หันหลังให้อีกมุมซึ่งเป็นที่ทำงานประจำของพ่อ เครื่องประดับของแบรนด์ Sabudchai Craft & Art Jewelry นั้นเรียบง่าย แต่มีคุณค่าและเป็นธรรมชาติ เหมือนวิถีชีวิตของครอบครัว

"งานทุกชิ้น เราทำจากข้างใน ออกแบบพิถีพิถันกับมัน วัสดุทุกอย่างเราเห็นคุณค่า เพราะมันคือวัสดุจากธรรมชาติ คนอื่นอาจทำเฟอร์นิเจอร์ชิ้นใหญ่ แต่เราทำเครื่องประดับได้หลายร้อยชิ้น ไม้ท่อนเล็กๆ ก็มีค่ากับเรามาก"


งานประติมากรรมท่อนไม้เหล่านี้อาจดูแปลกประหลาด แต่เอกลักษณ์ของมันก็ดึงดูดให้เราอยากสัมภาษณ์เจ้าของผลงานตั้งแต่แรกเห็น ศิลปิน มานิตย์ กันทะสัก เริ่มร่ำเรียนศิลปะจากพระอาจารย์ที่เคารพ เมื่อผ่านช่วงวัยรุ่นจึงตกตะกอนออกมาเป็นผลงานที่มีความหมายลึกซึ้งเกี่ยวกับตัวตน แต่กว่าจะถึงวันนี้ เขาก็มีช่วงเวลาค้นหาความหมายของการทำงานที่น่าจะตรงกับที่วัยรุ่นหลายคนเคยผ่านทีเดียว

"ข้างในเราบอบช้ำมากในการทำงานศิลปะ ในการค้นหาตัวเองว่าทำไม อะไร ผิดพลาดตรงไหน ทำยังไงให้อาจารย์และวงการยอมรับเราให้ได้ ตอนนั้นเราคิดอย่างนี้ มันเลยประทังความเครียดทั้งหลายให้เรา สุดท้ายแล้วเราเห็นว่าจะอะไรนักหนา เราอยู่กับศิลปะมาทั้งชีวิต เราจะไม่ทำงานให้คนยอมรับเราแล้ว แต่จะทำให้ 'เรา' ยอมรับตัวเองให้ได้"


ภาพเขียนในภาพแบบเต็มๆ มีความยาวกว่า 10 เมตร แสดงทิวทัศน์ของเมืองเชียงราย ผลงานของเสงี่ยม ยารังษี ศิลปินแนวอิมเพรสชันนิสม์อีกคนของไทย ใครต่อใครบอกว่าชีวิตที่ผ่านมาของเขาโรแมนติกไม่แพ้ภาพวาด
"เรามุ่งมาทางนี้เกือบ 20 ปีแล้ว มีคนถามว่าทำไมไม่ทำอย่างอื่น ผมตอบว่าศิลปะมันมีทุกเรื่อง บางคนทำเรื่องสังคม เรื่องการเมือง ผมเลือกธรรมชาติ เพราะเราได้อยู่ใกล้ชิดธรรมชาติ เราเดินทางไปที่นั่น ไปเห็นแต่ความสุข"


นี่คือมุมทำงานหนึ่งของนิตยา ตามวงค์ ศิลปินหญิงเจ้าของบ้าน 'สวนศิลป์หลากสี' ในอำเภอเวียงป่าเป้า บ้านหลังนี้เป็นอาณาจักรเล็กๆ ที่แวดล้อมด้วยดอกไม้ที่เธอโปรดปราน (พร้อมแมวอีกหลายชีวิต) ซึ่งเจ้าตัวสร้างขึ้นเมื่อตั้งใจลงหลักปักฐานในเส้นทางศิลปิน ภาพวิวท้องนาสุดลูกหูลูกตาและภูเขาตั้งตระหง่านเมื่อมองจากระเบียง ทำให้คนทำงานออฟฟิศอย่างเราอดอิจฉาไม่ได้จริงๆ

"ตอนกลางคืนมีเสียงกบเสียงเขียดระงม ถ้าไม่จำเป็นพี่ก็ไม่อยากออกจากบ้านนะ อยู่บ้านมันสงบ มันนิ่ง ออกไปบางทีมันเจอเรื่อง ไปรับอะไรไม่ดีเข้ามาในความคิด เพราะสังคมมันหลากหลาย เราเลือกไม่ได้ ถ้าออกไปข้างนอกเราต้องไปรับอารมณ์คน แต่ถ้ากลับมาอยู่บ้าน นี่คือที่ของเรา เราเป็นตัวตนของเรา"


บอกเลยว่าถ้าใครเคยรู้สึกเบื่อเวลาดูงานจิตรกรรมฝาผนัง มาเห็นภาพวาดที่ผสมผสานสไตล์จิตรกรรมฝาผนัง ความร่วมสมัย และมุกอารมณ์ขัน ของเปลว-ทนงศักดิ์ ปากหวาน ศิลปินเชียงรายรุ่นใหม่แล้วอาจกลับคำพูด เพราะด้วยสไตล์และสีสัน เรากล้าบอกว่ามันใกล้เคียงคำว่าเท่มากกว่าคำว่าโบราณ

"ทุกวันนี้เราวาด วาดให้เยอะที่สุด เวลาเขียนรูปเสร็จ ในหัวนี่เขียนไปอีกร้อยรูปแล้ว เราอยากเขียนเพราะเรานับวันที่จะมีชีวิตอยู่แล้วมันมีน้อย ชีวิตคนเรามีสามหมื่นกว่าวัน เรากลัวไปไม่ถึงเป้าหมาย เราอยากฝากอะไรไว้กับแผ่นดิน มันคือความดีงาม"


ใครที่กำลังเศร้า เราอยากให้ได้อ่านบทสัมภาษณ์นี้"ตอนเราไม่ทำงานศิลปะ เราเป็นคนคิดมาก ไม่ค่อยเข้าใจชีวิต จะมีคำถาม ทำไมเราไม่มีความสุข ทำไมชีวิตต้องเป็นอย่างนี้ โลกไม่เห็นน่าอยู่เลย ทำไมฉันต้องเกิดมา แต่ฉันก็เกิดมาแล้ว ไม่อาจจะหนีได้ ตอนเด็กๆ เป็นคนที่เครียดและเศร้ามาก เห็นชีวิตคนที่เขาผูกคอตายหนีไป ก็คิดว่าเราหนีดีไหม แต่ก็ไม่กล้า ตั้งแต่มาทำงานศิลปะ เราเข้าใจชีวิต ตอนแรกๆ เราอยากให้มีแต่สีชมพู ไม่อยากให้มีสีดำ ฉันจะได้มีความสุข แต่ตั้งแต่เรามาวาดรูป เราเห็นสี มันสอนว่าชีวิตเราไม่อาจมีแต่สีชมพู มีสีดำ มีสีน้ำเงิน มีสีแดง ชีวิตก็อย่างนี้"เจ้าของถ้อยคำนี้คือศิลปินสาวชาวอาข่า บู้ซือ อาจอ เจ้าของผลงานภาพเขียนที่มองผิวเผินอาจดูหม่นเศร้า แต่กลับซ่อนความหมายลึกซึ้งของชีวิตไว้ ขนาดตอนเรานั่งฟังยังรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก ซึมซับเรื่องราวของเธอแบบเต็มๆ ได้ในคอลัมน์เมนคอร์ส

ถ้าอยากรู้ว่าชีวิตศิลปินอินเชียงรายที่สะท้อนมุมมอง วิธีคิด ศิลปะการใช้ชีวิต นั้นเป็นอย่างไร
ตามอ่านได้ใน a day185 ฉบับศิลปินเชียงรายเลยนะ
ช้อป “a day” ได้ที่แผง ไอแพด และออนไลน์ที่ www.godaypoets.com

ทรงกลด บางยี่ขัน บรรณาธิการบริหาร  zcongklod@yahoo.co.uk

สอบถามเพิ่มเติม อ้อ สาวิตรี PR. 0863389448 / www.facebook.com/adaymagazine