หลอนที่ตึกกิจกรรม' ที่พระนครเหนือ
เรื่องลึกลับของตึกกิจกรรมที่สถาบันพระจอมเกล้า พระนครเหนือเป็นที่เล่าขานกันมาหลายต่อหลายรุ่น เพราะตึกนี้จะค่อนข้างที่คึกคักมากเพราะจะมีนักศึกษาแวะเวียนไปใช้บริการ บ่อย บางคนก็ขึ้นมาเล่นเพื่อเล่นกีฬา บางคนก็ขึ้นมาเพื่อทำกิจกรรมที่ชมรมชั้น6 บางคนก็ขึ้นมาติดต่อหน่วยงานต่างๆ ของกิจกรรมนักศึกษา แต่ก็จะมีนักศึกษาบางกลุ่มที่จำเป็นจะต้องใช้ตึกนี้ เป็นที่นอนค้างอ้างแรมกันบ้าง ซึ่งก็เป็นเรื่องปกติของเหล่านักกิจกรรมอยู่แล้ว แต่ก็เป็นที่ทราบกันดีอยู่ว่า พอตกดึกแล้วที่ไรที่นี่มันมักจะเกิดเหตุการณ์ประหลาดๆ ขึ้นเสมอ มิหนำซ้ำบรรยากาศก็แสนจะวังเวง ชวนขนลุกได้ทุกเมื่อ
เพื่อนของฉันที่เป็นนักกีฬาคนหนึ่งที่นี่ เค้ามักจะชอบแอบมานอนค้างที่ห้องชมรม ที่นี้อยู่เป็นประจำ วันหนึ่งเพื่อนฉันคนนี้ก็แอบเข้ามานอนที่ตึกนี้อีก เค้านอนฟังเพลง อ่านการ์ตูนไปอย่างสบายใจ โดยไม่เกรงกลัวต่อคำร่ำลือใดๆ หลังจากที่เค้าเผลองีบหลับไปสักครู่ เค้าก็รู้สึกว่าเหมือนมีอะไรมานั่งทับตัวเขาอยู่ คล้ายกับโดนผีอำ เค้าเล่าว่า ตอนนั้นเค้าลืมตาอยู่แต่ขยับตัวไม่ได้ พยายามเปล่งเสียงออกมาก็ไม่ได้ หายใจแทบไม่ออก คิดในใจว่าเราต้องตายแน่ๆ เลย
ในขณะที่เค้ากำลังทุรนทุรายกับการเอาตัวรอดอยู่นั้น สายตาของเขาเหลือบไปมองที่หน้าต่างที่เปิดอยู่ มีเงาบางอย่างอยู่ที่นั่น เขารวบรวมความกล้า เพ่งมองไปยังจุดนั้น สิ่งที่เค้าเห็น คือ ร่างของใครคนหนึ่งยืนหันหน้ามาทางเขา ผ้าสีขาวที่ห่มร่างนั้นปลิวปิดหน้าปิดตา จนไม่สามารถสันนิษฐานได้ว่าเป็นใคร แต่ใครเล่าจะอุตริไปยืนอยู่ตรงนั้น ซึ่งเป็นระเบียงอยู่ที่ชั้น 10 พอดิบพอดี
ตอนนั้นเขาก็เริ่มแน่ใจแล้วว่า คงไม่ใช่คนแน่ๆ แล้วเรื่องผีๆ ก็ผุดขึ้นมาในสมองทันที จากนั้นเขาเริ่มสวดมนต์ทุกคาถาทันที ไม่ว่าคาถาวัดไหน หลวงพ่อองค์ไหนที่ใครว่าเจ๋งๆ เขาขุดเอามาสวดหมด จนรู้สึกว่าไอ้ที่รู้สึกเหมือนมีอะไรมาทับ เริ่มทุเลาลงไป เขาเริ่มขยับตัวได้ ด้วยความดีใจ เข้าฮึดเอากำลังความกล้าที่ยังพอมีเหลืออยู่ รีบเก็บข้าวของลงไปจากตึกนั้นทันที ประสบการณ์ที่เขาได้เจอมาในคืนนั้น ทำให้เค้าไม่กล้าที่จะย่างก้าวไปที่ตึกนั้นคนเดียวอีกเลย
ยังมีอีกเรื่องในลักษณะนี้เกิดขึ้นอีกในตึกนี้ แต่ครั้งนี้ดันไปโผล่ที่ชั้น 6 มีรุ่นพี่ของฉันคนหนึ่งได้รับสิทธิพิเศษอีกคน ที่ได้ขึ้นไปนอนพักตากอากาศที่ตึกนี้ รุ่นพี่เล่าให้ฉันฟังว่า วันนั้นเป็นวันอาทิตย์ไม่มีใครอยู่ชมรมเลยเลยซักคน เค้านั่งรอเพื่อนด้านหน้าของห้องชมรม เพราะพี่เค้ามาเป็นคนแรก และก็ไม่มีกุญแจที่จะไขเข้าไปในห้องชมรมด้วย
