"มีกลิ่นแปลกๆเหมือนซากเน่าๆลอยมา"
เรื่องมีอยู่ว่า วันนั้นเราไปเที่ยวที่บ้านเพื่อนทั้งวัน พอตกเย็นสักประมาณ 5 โมงครึ่ง เราก็จะกลับบ้าน บ้านเพื่อนที่ว่าเป็นแฟลตใหญ่ 6 ชั้น ซอยที่เข้าแฟลตเป็นซอยเล็กๆ กั้นด้วยกำแพงอิฐรอบข้างเป็นป่าละเมาะ ตอนนั้นเย็นมากแล้ว เราเดินออกมาจากบ้านเพื่อนผ่านซอยเล็กๆนั้น บรรยากาศเริ่มน่ากลัว ท้องฟ้าเริ่มเป็นสีดำสลัวๆ เราเดินผ่านไปคนเดียวมีแต่เสียงจั๊กจั่นร้องและมีกลิ่นแปลกๆเหมือนซากเน่าๆ ลอยมาเป็นระยะ และทันใดนั้นเราก็ได้ยินเสียงคนร้องไห้ แต่เสียงนั้นเบามากแทบไม่ได้ยิน แต่ถึงอย่างไรเราก็ยืนยันได้ว่านั่นเป็นเสียงผู้หญิงร้องไห้
เราชักสงสัยเลยเดินไปตามต้นเสียงนั้นดู และเดินไปได้สักพักกลับไม่มีเสียงอีกเราก็กลัวเริ่มถอดใจรีบกลับบ้าน สักพักใกล้ถึงปากซอยเราก็รีบเร่งฝีเท้า แต่แล้วเราก็เหลือบไปเห็นศาลไม้เล็กๆตั้งอยู่ทางด้านป่าละเมาะ
"ศีรษะผู้หญิงตั้งโด่เด่ร้องไห้อย่างทรมาน"
เรา ก็ยกมือไหว้แต่พอหันหลังกลับมาดันได้ยินเสียงร้องไห้นั้นอีก เสียงร้องไห้ดังมาจากศาลไม้นั้น เราทั้งกลัวทั้งสงสัยแต่แล้วก็เพ่งมองเข้าไปในศาล ทันใดนั้นก็ตกตะลึงเพราะเห็นศีรษะผู้หญิงตั้งโด่เด่อยู่ ศีรษะนั้นร้องไห้อย่างทรมาน เรากลัวจนหลอนมากรีบวิ่งออกจากซอยนั้นไปทันใด พอถึงปากซอยเริ่มมีแสงสว่างจากรถและไฟข้างทาง เราก็ขึ้นรถกลับไปอย่างไม่เหลียวหลังทันที
วันรุ่งขึ้นเราก็โทรไปบอกเรื่องทั้งหมดให้เพื่อนที่เราไปมื่อวานฟัง เพื่อนมันก็บอกว่ามันไม่เคยเจอเหมือนเรา แต่มันก็บอกอีกว่าเมื่อก่อนแถวนั้นเคยมีการฆาตกรรมแบบฆ่าข่มขืนเกิดขึ้น แต่มันนานมากแล้ว ศาลไม้ที่เราเห็นนั่นเราหลงนึกว่าเป็นศาลพระภูมิไปเอง แท้จริงแล้วมันเป็นศาลเพียงตาที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อให้วิญญาณผู้ตายที่อาฆาต สงบจิตใจขึ้น เรื่องทั้งหมดนี้พอเอามาเล่าอีกทีเราก็ขนลุกซู่ขึ้นมาทันใด...
